Τραγούδια - Στίχοι από τα Δολιανά

Νοσταλγία Δολιανίτη

Να είχα νερό του Σωποτού και γίδα στο Δραγούνι,

βραστή μονάχα με νερό και του Ζυγού Φλισκούνι,

κρασί γιαλίσιο και ελιές θρούμπες απ’ τις λεκάνες,

κι ίσκιο παχύ απ’ καστανιές και δροσερές πλατάνες.

Ψωμί σταρένι’ από τσουγκριά σε φουρν’ αυλής ψημένο,

τυρί από το Γκόζικα κι’ ας ήτανε δαρμένο,

και μια παρέα με καρδιά καλή σαν του Ψιμούλη,

του Αγγελάκη, του Κλεψιά και Λέοντα Ψιμούλη.

Και να γινότανε μ’ αυτήν ένα μικρό γλεντάκι,

στου Κοντινού την εξοχή, στου Μπίλη το γιατάκι,

και ύστερα όλοι μαζί να κάναμε μια βόλτα

εις του χωριού τα μαγαζιά, όπως γινόταν πρώτα.

Στ’ Αγόρη πρώτα να κρασί μ’ ένα μεζέ μπριζόλα

κι’ ένα πατσί αυγολέμονο στου μακαρίτη Ντόλα.

Στου Φύσα – Ρούσα ‘να ζουμί με την γνωστή κουτάλα

και κεφτεδάκια σαλτσιέν στου Ντίνου τη Διχάλα.

Και τελευταία τον καφέ στου Γιούλη το καφενείον

(π’ αν ήθελες να ξυριστείς εκεί ‘χε και κουρείον)

που τον καφέ συνήθιζε δι’ όλους να τον ψήνει,

πολλά βαρύ και μέτριων και στον γλυκό να κλείνει.

Ε! τότε θα θυμόμουνα όλα τα περασμένα,

της νιότης τα χαρούμενα που τα ‘χω ξεχασμένα.

Και θα ξαλάφρωνε πολύ το δόλιο μου κουφάρι

απ’ της ζωής τα βάσανα και των ετών τα βάρη.

Κι’ έτσι τα χρόνια τα στερνά που 'ρχόνται κουρασμένα

θα διάβαιναν πιο άνετα και κάπως ξενοιασμένα…

1940 – Παναγιώτης Μανεσιώτης

Στα Βέρβενα, στα Δολιανά

Αμάν, στα Βέρβενα στα Δολιανά κυρά μου, ‘κει στον ωραίο τόπο

‘κει που αρέσει των ανθρώπων,

Αμάν, εκεί ‘ναι τα γλυκά κρασιά κυρά μου, τα ωραία παλικάρια,

κιτρολεμονιάς κλωνάρια,

Αμάν, δεν φταίνε τα γλύκα κρασιά κυρά μου, τα ωραία παλικάρια,

κιτρολεμονιάς κλωνάρια,

Αμάν, μον’ φταίν’ οι Βερβενιώτισσες κι οι Δολιανιτοπούλες,

τρις πανάθεμά τες ούλες,

Αμάν, βάζουν σουρμέ στα χείλια τους, περγιαντίνι στα μαλλιά τους,

που να ‘χε καεί η καρδιά τους

Το βάζουν νιές, το βάζουν γριές, το βάζουν οι παντρεμένες,

χήρες και αρραβωνιασμένες.

Το βάζει και μια παπαδιά κι αρνιέται τον παπά της,

που να ‘χει καεί η καρδιά της.

Στίχοι για τα Δολιανά

Βλέπεις εκείνο το βουνό

Που ‘ναι το ραντάρ επάνω;

Στους πρόποδες του βρίσκονται

τα Δολιανά τα Άνω,

Είναι χωριουδάκι όμορφο

Με δέντρα στολισμένο

Και μες τον ήλιο λούζεται

λευκό και ευτυχισμένο

Τα όμορφα σπιτάκια του

μικρά και μετρημένα

Καθώς φωλιές μικρών πουλιών

Στα δέντρα είναι κρυμμένα.

Έχει σχολειά και εκκλησιές

με μάρμαρα χτισμένα

Από τα Δολιανών τα μάρμαρα

και αυτά είναι καμωμένα

Αντιλαλούν οι ρεματιές

την άνοιξη απ’ τα αηδόνια

Και το χειμώνα γίνεται

κατάλευκο από τα χιόνια

Οι Δολιανίτες τ’ αγαπούν

οι ξένοι το θαυμάζουν

και όσοι ξενιτεύτηκαν

κλαίνε και αναστενάζουν

Με μια λαχτάρα στην καρδιά

κοντά του να γυρίσουν

τον τελευταίο ασπασμό

στο χώμα του να αφήσουν

Στο μικρό δασάκι στην βουνοπλαγιά

Το όμορφο χωριό μου το λένε Δολιανά

Τασούλα Καραγιάννη (Πέτσαινα)

ΝΑ' ΜΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΝΩ ΔΟΛΙΑΝΑ

1) - Να' μουν στα Πάνω Δολιανά σε πράσινη ραχούλα, 

Αχ! και του κούκου λάλημα ν' ακούσω την αυγούλα. 

2) - Ν' ακούσω πάνω στη μουριά το γκιώνη που Θα κλαίει,

και τη φλογέρα του βοσκού στη ράχη να το λέει. 

3) - Ν' ακούσω μεσ' στις ρεματιές τραγούδια απ' τ' αηδόνια,

και του κότσυφα τις σφυριξιές στις κερασιάς τα κλώνια. 

4) - Ν' ακούω μεσ' στις καστανιές τα φύλλα να Θροΐζουν,

και να ροβολάνε πρόβατα στη στρούγκα να γυρίζουν. 

5) - Να κόβω τον αμάραντο σ' απάτητα λαγκάδια,

και νερό να πίνω γάργαρο μαζί με τα κοπάδια. 

6) - Να φάω γάλα και ψωμί με ξύλινο χουλιάρι,

και να σαρώσω το μαντρί με ρύκινο σκουπάρι. 

7) - Νάχω κρασί κουβλιώτικο, βραστή γίδα στο Δραγούνι,

και ψητό αγριοκάτσικο από την Πέρα Χούνη. 

8) - Νάχω ψωμί χωριάτικο σε φούρνο αυλής ψημένο,

και τυρί γιδίσιο ανάμεικτο από βοσκό φτιαγμένο. 

9) - Να πιω κρύο νερό στον Κοντινό και στου Τριτσοφλώκου,

Και χωνευτικό νερό στο Σοποτό, στου Κόντη και Τσιρίκου. 

10) - Να πιω το καφεδάκι μου στου Γιούλη την πλατεία,

και νάχω το γκλιτσάκι μου για σοβαρά κι αστεία. 

11) - Ν' άχω το άσπρο τ' άλογο σα νέος να ιππεύω,

και πάνω από το Ζυγό στον Αγιολιά να έβγω. 

12) - Να πάω στον Απόγυρο μέχρι το Σουλουνάρι,

και μονάχα ποδαρόδρομο σα νάμαι παληκάρι. 

13) - Να κάνω τη βολτούλα μου ως τ' Αγιανιού το ρέμα,

και ν' ανοίξει η καρδούλα μου, μου φαίνεται σαν ψέμα. 

14) - Να δω στου Τσάκωνα τη ρεματιά σκηνές της μάχης του εικοσιένα,

και τα παληκάρια του Νικηταρά με τη Νίκη μπαρουτο-καπνισμένα. 

15) - Να προσκυνήσω τον Αγιώργη μας τον Θαυματουργό - Καβαλάρη,

και τον προστάτη όλων μας μεγάλη του νάναι η χάρη. 

16) - Ψηλά στα καραούλια μου χωριό μου Θα γυρίσω,

και στα παλιά λημέρια μου το πνεύμα μου θ' αφήσω.

Γεώργιος Ιωάν. Γιαννήλος (6946205393)